De moeder van Dave was drugsverslaafd: ‘Geen enkele situatie is uitzichtloos’
Dave* groeide op met een moeder die verslaafd is aan drugs. “Vroeger had ik het gevoel dat ik de enige was in mijn situatie. Inmiddels weet ik dat een hoop kinderen dit meemaken. Je bent niet alleen.” Lees hier zijn verhaal.
Wanneer Dave 34 jaar geleden ter wereld komt, is zijn moeder 19 jaar. Vlak na zijn geboorte raakt zijn moeder verslaafd. “Ze gebruikte alles, behalve heroïne. In de weekenden zocht ik haar op in de afkickkliniek. Ik bleef er af en toe ook slapen, dat vond ik eigenlijk heel leuk.” De relatie tussen zijn ouders strandt en na de periode in de afkickkliniek verhuist Dave met zijn moeder mee naar Den Haag. Maar ook daar slaat het noodlot al snel weer toe: zijn moeder raakt opnieuw verslaafd.
In het weekend is Dave vaak bij zijn vader, maar doordeweeks blijft hij bij zijn moeder wonen. Daar wordt de situatie steeds slechter. “Ik liep ‘s avonds regelmatig naar de snackbar om de hoek om te eten. Geld om te betalen had ik soms niet: ik zei dan dat mijn moeder de volgende dag zou komen betalen. Maar die kwam natuurlijk niet. Het zakgeld dat ik van mijn vader kreeg, wilde mijn moeder ook vaak lenen. Maar door haar verslaving was ze vervolgens niet in staat om het terug te betalen.”
Bom barst
Toch blijft Dave zijn moeder steeds beschermen en zegt hij dat alles goed gaat thuis. “Waarom? Ik denk omdat ik de mensen die ik lief had geen pijn wilde doen. Want als het niet goed ging met mijn moeder, zou het ook niet goed gaan met mij. Dus loog ik. Ook tegen mijn vader. Ik vertelde hem bijvoorbeeld dat ik doordeweeks boerenkool had gegeten. Of dat ik iets leuks van zijn zakgeld had gekocht. Maar in werkelijkheid waren er soms dealers in ons huis en namen ze de televisie en mijn spelcomputer mee waar ik zo blij mee was.”
Op een gegeven moment barst de bom. Hij wordt wakker van ruzie in huis. “Mijn moeder had een heftige ruzie met haar toenmalige vriend. Ze werd voor mijn gezicht door hem in elkaar geslagen.” Door al het lawaai bellen de buren de politie. Die halen Dave uit huis en brengen hem later naar school. “Mijn vriendjes vonden het cool dat ik met de politie-auto naar school werd gebracht, maar dat was het natuurlijk niet.”
Veiligheid bij vader
Vanaf dat moment krijgt de vader van Dave door hoe de vlag erbij hangt. Hij haalt Dave direct in huis en laat hem niet meer gaan. “Mijn vader voelde zich enorm schuldig dat hij niet eerder had ingegrepen. Maar hij wist het niet; dus ik neem hem absoluut niks kwalijk. Hij gaf mij enorm veel liefde en vervulde zijn dubbelrol perfect. Ik kwam niks tekort.”
Ondertussen verwatert het contact tussen Dave en zijn moeder. Later merkt hij dat hij alle gebeurtenissen rondom zijn moeder moet verwerken. “Ik ben op mijn 21ste in mijn eentje gaan backpacken in Midden-Amerika. Daar heb ik niet alleen gefeest, maar ook veel gereflecteerd. Door te schrijven leerde ik mijn gedachten te structureren.”
Blijf hoop houden
Inmiddels vertelt Dave zijn verhaal graag aan andere kinderen van ouders met psychische of verslavingsproblemen. Bijvoorbeeld via KOPPsupport. “Ik had altijd het gevoel dat ik de enige was: ik kon mijn ervaringen met niemand delen. Nu weet ik dat dit niet zo is.”
Met zijn verhaal hoopt hij anderen kinderen mee te geven dat geen enkele situatie uitzichtloos is, hoe moeilijk het soms ook is. “Bij elke situatie horen positieve dingen, dat ga je uiteindelijk zelf ervaren. Ik ben bijvoorbeeld erg trots op wie ik nu ben geworden. De band die ik heb opgebouwd met mijn vader, is heel bijzonder. Kortom: ik heb geleerd dat een slechte start niet automatisch ook een slecht einde betekent.”
*De naam in dit interview is gefingeerd en bekend bij de redactie.